Carrie Ryan "Las Zębów i Rąk" ("The Forest of Hands and Teeth")

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc 

Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski

Data wydania: 20 kwietnia 2011r.

Ilość stron: 348

Elementy fantastyczne: tak

Ostatnio miałam okazję zapoznać się z książką, która samym swoim tytułem bardzo mnie zaintrygowała: "Las Zębów i Rąk"... Co to może być?" przeszło mi przez myśl. Kiedy zaczęłam czytać tę pozycję, wiedziałam, że coś z niej we mnie zostanie, będzie niosła ze sobą trwały przekaz, o którym szybko można się było przekonać. Poświęcenie - jest to pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl kiedy przypominam sobie tę pozycję, na dodatek widoczne na wielu płaszczyznach życia Mery i objawiające się na rożne sposoby.

Zadaniem Siostrzeństwa jest nakierowanie myśli każdego mieszkańca osady na wdzięczność względem Boga, który pozwolił na to, że są oni jedynymi ludźmi w ogromnym i niekończącym się Lesie Zębów i Rąk zamieszkanym przez Nieuświeconych - stworzenia, które zostały zaatakowane przez infekcje sprawiającą, że jedynym pragnieniem jest ludzka krew i mięso. Nieustannie napierają oni na siatkę otaczającą wioskę, przez co sprawiają, że mieszkańcy nie mogą prowadzić sielankowego życia.

Gdy jedna z tajemnic skrywanych przez Siostrzeństwo doprowadza do zagłady wioski, Mery nie pozostaje nic innego jak tylko podążanie za myślą o pięknym Oceanie, o którym opowiadała jej matka.

Dziewczyna musi wybierać między obowiązkami wobec swojej rasy jak i miłością, poświęceniem względem rodziny i przyjaciół a ukochanym Travisem.

Kiedy drogi ucieczki się kończą, Mery pozostaje tylko jeden wybór.

Ogromną zachętą do przeczytanie tej książki, były dla mnie rekomendacje autorek, których twórczość uwielbiam Cassandry Clare: Inteligenta, mroczna i czarująca. Las Zębów i Rąk łączy w sobie horror i piękno. oraz Melissy Marr: Las Zębów i Rąk otwiera się niczym puszkę Pandory - wyskakuje z niej ciemność, ale i odrobina nadziei. Pięknie napisana, wciągająca powieść. Opisy te niezwykle podziałały na moja wyobraźnię, która niezmiernie domagała się bliższego zapoznania z tą książką. Z obiema tymi wypowiedziami nie sposób się nie zgodzić. Pozycji tej nie przeczytałam jednym tchem, nie potrafiłam, jej treść  była jednocześnie trudna jak i mocna, po każdej "sesji" czytelniczej potrzebowałam chwili do namysłu i refleksji.

Mimo, że wizja zagłady świata przez ludzi zamienionych w krwiożercze zombie była przytłaczająca i straszna, w książce pojawiał się promyk nadziei. Główną bohaterkę bardzo często przy życiu, podtrzymywała myśl o Oceanie, nadziei, że nie tylko Las Nieuświęconych istnieje na tym świecie. Dążenie do dotarcia do celu pozwoliło pokonać Mary wiele trudności: stratę, odrzucenie, śmierć. Wytrwałość dziewczyny ukazuje, że zawsze kiedy jest źle, możemy sobie znaleźć cel, marzenie do którego dążymy, nasz własny ocean, wspierające nas w najtrudniejszych chwilach.

"Las Zębów i Rąk" jak dla mnie nie była książką do "połknięcia" była pozycją, która często przez natłok smutku, wprawiała mnie w zadumę, przez co dopiero na drugi dzień mogłam znów po nią sięgnąć. Co dziwne unikałam również czytanie tej pozycji przed snem z obawy o koszmary ;]. Cieszę się, jednak, że przeczytałam coś co niesie ze sobą jakiś przekaz, który mam nadzieję, długo będzie mi towarzyszył.

Moja ocena: 8,5/10

Buziaki!